Dit kunstwerk is een onderdeel van de serie Powervrouwen. Deze collectie is geinspireerd door mijn beide oma’s. Oma maud en oma Moesje. Zij kwamen tijdens de Bersiap naar Holland met hun gezinnen. De Bersiap of Bersiap-periode is een in Nederland gebruikte aanduiding voor de gewelddadige periode in het voormalige Nederlands-Indië aan het begin van de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd, direct na het einde van de Japanse bezetting. De term verwijst letterlijk naar de aanvallen van Indonesische vrijheidsstrijders op mensen waarvan werd aangenomen dat ze de koloniale verhoudingen wilden herstellen. Het Maleise woord bersiap (“wees paraat”, “geef acht!”) was tijdens de revolutie een strijdkreet van de Indonesische strijders. (bron:wikipedia)
Mijn oma’s moesten een leven achterlaten en opbouwen in een land wat zij niet kenden. Geen gelukszoekers, maar overlevers. Mijn powervrouwen hebben nooit geklaagd, ik heb ze nooit zien huilen.
Ik dank mijn leven hier wat ik mocht opbouwen met mijn gezin, in vrijheid, vrede en welvaart, door hen.
Dit inspireerde mij om portretten van vrouwen te maken die hen symboliseren. Vrouwen uit verschillenden culturen en met een verschillend verhaal. Elk portret heeft als basis baldzijdes uit de Bijbel. Dit is hetgeen wat de kracht geeft om verder te gaan. Zijn Woord.